Poprzez Visa Waiver Project (VWP) rząd federalny Stanów Zjednoczonych umożliwia obywatelom niektórych krajów odwiedzanie kraju przez okres do 90 dni bez wizy w celach rekreacyjnych, biznesowych lub tranzytowych.

Ma zastosowanie do Guam i Marianów Północnych, które mają odrębny system ze zwolnieniami dla większej liczby krajów; dotyczy to również pięćdziesięciu stanów USA, Portoryko, Kolumbii i Wysp Dziewiczych. Samoa Amerykańskie ma również porównywalną, ale odrębną politykę. Przyjrzyjmy się wszystkim, co powinieneś wiedzieć o Programie Ruchu Bezwizowego.

Kraje objęte programem ruchu bezwizowego

Jakie są wymagania VWP?

Wszystkie narody, które rząd USA wybrał do programu VWP, są uznawane za kraje rozwinięte o gospodarkach o dużych dochodach, w tym o niesamowitych wskaźnikach rozwoju społecznego.

Obywatelstwo kraju wskazanego przez Sekretarza Bezpieczeństwa Wewnętrznego USA, we współpracy z Departamentem Stanu, jako kraj programu jest warunkiem zwolnienia z obowiązku wizowego w ramach VWP. Obywatele wybranych krajów, którzy są mieszkańcami, nie kwalifikują się do Zniesienie wiz.

 Sekcja 217(c) (8 USC 1187) Ustawy o imigracji i obywatelstwie wymienia wymagania dotyczące klasyfikacji jako narody programu. Standardy podkreślają między innymi potrzebę bezpiecznych paszportów, wskaźnik odmów wiz nieimigracyjnych poniżej 3% oraz dwustronne zniesienie wiz dla Amerykanów.

Czym są elektroniczne systemy autoryzacji podróży (ESTA)?

Wszyscy przyjeżdżający podróżni, którzy planują skorzystać z Programu Ruchu Bezwizowego podczas lotu lub żeglugi do USA, muszą złożyć wniosek o autoryzację rezerwacji podróży za pośrednictwem Systemów Elektronicznych Zezwoleń na Podróż (ESTA) przed wyjazdem do kraju, najlepiej co najmniej 72 godziny wcześniej.

Przepis ten, ogłoszony 3 czerwca 2008 r., ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa USA poprzez wstępną weryfikację podróżnych uczestników programu VWP pod kątem baz danych terrorystów lub zakazu lotów. Jest porównywalny z systemami Electronic Travel Authority w Australii. Przed wejściem na pokład samolotu z miejscem docelowym w Stanach Zjednoczonych zarejestrowani obywatele VWP muszą uzyskać zezwolenie.

Przed wejściem na pokład samolotu z miejscem docelowym w Stanach Zjednoczonych obywatele uczestniczący w programie VWP muszą uzyskać zezwolenie. Jednak, podobnie jak w przypadku zwykłych wiz, nie zapewnia to wstępu, ponieważ inspektorzy CBP w amerykańskich portach wjazdowych decydują o ostatecznych uprawnieniach do wjazdu.

Jaki jest koszt ESTA?

Koszt wniosku $4 dla ESTA wiąże się z dodatkową opłatą $17, jeśli zostanie zaakceptowana, $21. Wielokrotny wjazd do Stanów Zjednoczonych jest dozwolony z autoryzowanym zezwoleniem ESTA, z którego można korzystać przez okres do dwóch lat lub w przypadku utraty ważności paszportu pasażera, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Począwszy od 1 października 2022 r. rząd USA zamierza wprowadzić ESTA dla wszystkich wjazdów na ląd. Korzystając z VWP z zezwoleniem ESTA, dana osoba musi latać lub żeglować komercyjnymi liniami lotniczymi i posiadać ważny bilet powrotny lub bilet ciągły z trzymiesięczną datą wylotu. Podróże lądowe są zwolnione z wymogu ESTA, ale VWP nie ma zastosowania, jeśli pasażer wjeżdża do kraju drogą powietrzną lub wodną na pokładzie uprawnionego przewoźnika.

Miejsce urodzenia poza granicami kraju

Jeśli osoba ubiegająca się o zezwolenie ESTA nie urodziła się na Węgrzech, jej wniosek o kwalifikowalność oparty na obywatelstwie węgierskim zostanie natychmiast odrzucony. Ze względu na historię częstych zaprzeczeń węgierski rząd i media zwróciły uwagę na to ograniczenie, ale administracja USA milczała na ten temat.

Niektóre elementy są nieznane, na przykład osoby urodzone w regionie, który wcześniej był częścią Węgier, ale później został przejęty przez inny naród. W żadnym przypadku ograniczenie to nie dotyczy osób posiadających więcej niż jedno obywatelstwo, które rejestrują się do programu VWP, posługując się tym obywatelstwem.

Uprawnienia do VWP i ESTA

Osoby, które chcą zarejestrować się w Programie Ruchu Bezwizowego, nie powinny zostać uznane za niekwalifikujące się do otrzymania wizy amerykańskiej i muszą spełnić wymagania wszystkich wcześniejszych wjazdów do kraju.

• Nie powinien być uznany za winnego ani aresztowany za przestępstwo związane z wykroczeniami moralnymi i ponad pięć lat przed datą złożenia wniosku o wizę, a także za jednorazowe zdarzenie, jeśli maksymalna kara w USA wynosi rok lub gorączkę.
• Ustawa o rehabilitacji przestępców z 1974 r. w Wielkiej Brytanii, która zazwyczaj usuwa rejestry karne po określonym czasie, nie ma zastosowania. Obejmuje to dość precyzyjne lub ograniczone przestępstwa związane z narkotykami lub (dwa lub więcej), niezależnie od tego, ile lat temu miało miejsce łącznie pięć lat pozbawienia wolności lub więcej. Niemniej jednak osoba ta nie może korzystać z tych wyłączeń jako pytania ESTA w ramach Programu Ruchu Bezwizowego.
• Nie może mieć prawnego zakazu wjazdu do kraju ze względów zdrowotnych i bezpieczeństwa narodowego.
• Musi mieć zamiar podróżować do USA w celach tranzytowych, biznesowych lub turystycznych.
• Mogą odmówić wjazdu, jeśli wnioskodawca nie jest w stanie wykazać powiązań społecznych i ekonomicznych z krajem pochodzenia.
• Zatrzymanie lub uznanie za winnego nie wyklucza automatycznie ubiegania się o wizę w ramach polityki ruchu bezwizowego. Mimo że nie jest to wymagane, kilka ambasad amerykańskich nakłania te osoby do ubiegania się o wizę turystyczną.

Osobom, które nie kwalifikują się do VWP, konsulat lub ambasada USA powinna wydać wizę pobytową.

Ograniczenia Programu Ruchu Bezwizowego

Turyści objęci VWP mogą przebywać w kraju łącznie przez 90 dni i nie mogą ubiegać się o przedłużenie pobytu. Niemniej jednak turyści VWP mogą ubiegać się o zmianę statusu na podstawie małżeństwa z obywatelem Stanów Zjednoczonych lub wniosku o azyl.

Personel US Customs and Border Security ocenia uprawnienia VWP po wylądowaniu podróżnego. Nie ma możliwości zakwestionowania ani rewizji odmowy wjazdu, jeśli ktoś próbuje przedostać się do Ameryki przez VWP i zostaje odrzucony przez funkcjonariusza CBP w porcie wjazdu.

Podróżni mogą wyjechać do pobliskich krajów, na przykład do Kanady lub na Karaiby, ale nie otrzymają kolejnych 90 dni po powrocie do USA; raczej będą mogli wrócić na liczbę dni, które otrzymali przy pierwszym wejściu.

Jeśli cały czas spędzony w USA, Kanadzie lub na pobliskich wyspach jest krótszy niż 90 dni, zazwyczaj dozwolone jest przemieszczanie się po kraju. Z VWP nie można jednak skorzystać, jeśli odwiedzający przejeżdża np. przez Stany Zjednoczone w drodze do Kanady, ponieważ cały czas pobytu w tych krajach – wraz z Meksykiem i pobliskimi wyspami – przekroczy 90 dni. Turysta powinien to zrobić, ubiegając się o wizę tranzytową lub wizę B-1/B-2 w tej sytuacji.

Wskaźnik odrzucenia wizy

Kraj musi mieć wskaźnik odmów wydania wizy poniżej 3% w poprzednim roku, aby kwalifikować się do Programu Ruchu Bezwizowego.

Ten wskaźnik odmów opiera się na wnioskach o wizę B złożonych w celach podróżniczych i biznesowych. Sędziowie oceniają wnioskodawców ze względu na ograniczenia czasowe. Rozmowy z kandydatami trwają zwykle od sześćdziesięciu do dziewięćdziesięciu sekund i służą do podejmowania decyzji w sprawie wiz typu B. 

O ile nie przedstawią przekonujących argumentów, niektóre grupy, takie jak młode osoby niezamężne i bezrobotne, rzadko uzyskują wizy. Sędziowie są oceniani nie na podstawie kalibru swoich osądów, ale na podstawie tego, jak szybko przeprowadzają wywiady. Decyzje dotyczące wiz B nie są oceniane pod kątem ważności.

Często Zadawane Pytania